مصاحبه مدیر عامل شرکت

توسعه صنعت شیشه و بطری از چه مسیرهایی میگذرد؟ یکی از موضوعاتی که همواره محل پرسش بوده، مزایای بسته­بندی در شیشه برای کمک به محیط زیست است. شیشه ذاتاَ پاک است و به واسطه فرآیند ذوب و تولید هیچگونه میکروب و یا ماده آلایندهای را به همراه ندارد. بنابراین یکی از بینظیرترین عناصر بسته بندی در صنایع بهداشتی، دارویی و یا غذایی به شمار می رود. به عبارتی می توان گفت هیچ گونه ماده و یا عامل خارجی نمی تواند از بدنه ظرف شیشه ای عبور کند و یا برعکس عموماً هیچگونه ترکیبی بین شیشه و محصولات درون آن صورت نمی پذیرد. از باب مسائل زیست محیطی باید دو موضوع را در نظر داشت. اولاَ شیشه از جنس مواد معدنی و عناصر روی زمین است و هیچ گونه واکنش منفی بین شیشه و طبیعت به وجود نمی آید؛ دوماَ شیشه کاملاَ بازگشت پذیر بوده و صد در صد آن قابلیت بازیافت را داشته و به عنوان ماده ای ضاید و بی مصرف در طبیعت رها نمی شود. مضاف بر آن، فراوانی دامنه مصرف آن در صنایع بسته بندی، ساختمانی و الکترونیک چنان درخواستی نسبت به آن ایجاد کرده که فعلاَ ضایعات شیشه ای کمیاب و گران شده اند.

همخوانی تکنولوژی تولید محصولات مصرفی شیشه ای در صنعت غذایی ایران با کشورهای توسعه یافته را می توان یکی دیگر از مزایای استفاده از ظروف شیشه ای برشمرد. به دلیل قدمت چندین ساله این صنعت در ایران و همچنین وجود تکنولوژی و ورود ماشین آلات هم تراز با سطح جهانی در کشور، خوشبختانه این صنعت به ویژه در بخش صنایع غذایی و بسته بندی دوشادوش با کشورهای پیشرفته در جهان پیش رفته و همتراز با آنها قرار داشته و دارد. شیشه های مورد استفاده در صنایع بسته بندی عموماَ شیشه های «سودالایم» بوده و استانداردهای پیچیده و آنچنانی را شامل نمی شوند، اما در داخل کشور به پارامترهای تعریف شده سازمان استاندارد اکتفا می شود که به خودی خود در برگیرنده تمامی پارامترهای لازم است و در بخش «دربندی» ظروف شیشه ای به استانداردهایی نظیر «GPS» رجوع می شود.

همان گونه که در سطرهای قبلی اشاره شد، تکنولوژی در این بخش همگام و همتراز با آخرین متد جهانی پیش می رود و پروسه تولید و محصول نهایی مورد اقبال مصرف کنندگان جهانی قرار گرفته است، کما اینکه کلیه صادرات محصولات غذایی و دارویی کشور توسط ظروف شیشه ای تولید داخل بسته بندی و صادر می شوند.

با این حال، صنعت تولید ظروف شیشه و بطری، این روزها با چالش هایی هم روبرو است. بخشی از چالش های در بخش عمومی جانمایی شده اند. این روزها مشکلات عمومی با چاشنی چالش های سیاسی همراه شده و مشکلاتی مانند افزایش قیمت ارز و یا عدم مراودات بانکی با جامعه جهانی را سبب شده است. به نوعی که تولیدکنندگان و صاحبان این صنعت را نیز در واردات ماشین الات تولید و قطعات یدکی و همچنین در بخش صادرات محصول نیز دچار مشکلاتی کرده است، ولی می توان امیدوار بود که با رفع تحریم ها و ارتباط تنگاتنگ با سایر کشورها این مشکلات به راحتی حل شود. اما یکی از چالش های عمده در صنعت ظروف شیشه و بطری، ورود محصولات بسته بندی پلاستیکی وPET  است که متاسفانه علی رغم غیر بهداشتی بودن و دامن زدن به معظلات زیست محیطی، به دلیل مزیت­های ریالی وارد چرخه بسته بندی و صنایع غذایی شده است.

این چالش ها در حالی همچنان به قوت خود باقی است که برای برون رفت از این مشکلات، سیاست گذاران می توانند چند راهکار را در دستور کار قرار دهند. خوشبختانه رفع این چالش ها و مشکلات به قدری ساده و پیش پا افتاده است که نمی توان ذاتاَ آنها را مشکل یا چالش نامید و شاید بهتر باشد آنها را سوءتفاهم بنامیم. اگر کمی گشایش در سیاست های خارجه ایجاد شود، به راحتی مسائلی از قبیل واردات و صادرات و گره هایی که در این بخش وجود دارد قابل حل خواهد شد. همچنین در بخش استانداردهای سلامت محصولات بسته بندی اگر مسئولین در این حوزه و به خصوص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان های مربوطه همانند اکثر کشورهای پیشرفته عمل کنند و استانداردها و محدودیت های خاص را در رابطه استفاده از محصولات بسته بندی پلاستیکی و پلیمری وضع کنند مطمئناَ چالش عمدهای در این بخش وجود نخواهد داشت.

چالش کاهش صادرات در این صنعت هم به چند موضوع باز می گردد. صنعت شیشه به واسطه گران بودن، حجم سرمایه گذاری سنگینی را می طلبد به این جهت میزان سرمایه گذاری متناسب با بازار داخل و به ویژه بازار صادراتی هنوز شکل نگرفته است ولی این اواخر شاهد افزایش میزان سرمایه گذاری هستیم. در این میان صدور بخشنامه های خلق الساعه تجاری و ارزی به برخی دست اندازهای صادراتی منجر شده است.ایران به لحاظ غنی بودن منابع معدنی و همچنین منابع سوختی از پتانسیل بسیار بالایی از این جهت برخوردار است و به راحتی می تواند به عنوان یکی از قطب های جهانی در این صنعت معرفی شود و طبیعتاَ حمایت های مالی دولت و بانک ها در این زمینه می تواند کاملاَ راه گشا باشد.امروز تولیدکنندگان برای دنبال کردن مسیر توسعه و رشد و همچنین بالا بردن تیراژ تولیدشان به حمایت هایی برای تامین نقدینگی، تامین و تسهیل مواد اولیه، گشودن راه هایی برای تبادلات مالی و بانکی، صادرات آسان و مسائلی از این دست نیاز دارند. با توجه به اینکه تحریم ها مشکلات بسیاری برای برخی از تولیدکنندگان و صاحبان صنایع به وجود آورده است، انتظار می رود فضای داخلی محیط کسب و کار و اقتصاد کشور به سمت حمایت از صنعتگران و فعالان اقتصادی گام بردارد.